DON'T BLINK

Het lijkt erop dat dit niet zomaar een liedje is, maar een neonreis door de stad, waar de nacht schittert met roze en gele lichten, en binnenin een voortdurende “drifting away” tussen eerlijkheid en schijnheiligheid. Geen woorden, alleen de beat, de hartslag van het licht en een stem die lijkt te vragen: “Zeg het maar gewoon”. Alle belangrijke vragen staan ergens tussen de regels. Alle antwoorden liggen op de golflengte waar je je niet slimmer of sterker hoeft voor te doen. Hier kun je je ogen sluiten en bang zijn dat je het moment mist, want het zit al in je. In elke maat, in elke groove.